Theo 50 jaar wandelsport

Op 25e februari 1960 mocht ik van mijn moeder als verjaardagscadeau voor mijn 11e verjaardag aan een sport gaan doen. 

Ik wist het gelijk, ik wilde wandelen.  Ik had al interesse voor de wandelsport waarschijnlijk door de rechtstreekse intocht van de Vierdaagse op de televisie, die wij mochten zien op onze kousen bij de buurvrouw. 

Zelf hadden we thuis geen televisie, maar mochten we op de woensdag- en zaterdagmiddag als we stil waren bij de buren met al mijn zusjes naar zwart-wit tv kijken. 

Echter het viel nog niet mee, want waar vind je nu een wandelvereniging. In het telefoonboek was niets te vinden.  
Nu het werd uiteindelijk korfbal bij de korfbalvereniging Emma in Den Haag. Een leuke gemengde sport en daar wandelde ik de Avondvierdaagse mee.
Op de laatste dag zag daar een wandelverenging (HWV -Haagse Wandel Vereniging) netjes in uniform wandelen. Vlug even het adres vragen en aan mijn moeder gegeven. 

Het was de HWV (Haagse Wandel Vrienden) met als voorzitter Jan de Vries en als wandelleidster Ciska.  
Door dit  lidmaatschap was ik ook tevens lid van de KNBLO, dus eind dit jaar ben ik ook 50 jaar KNBLO-lid.  Eerst de kring Den Haag, later kring Rotterdam en vervolgens kring  Brabant en regio Brabant-Zeeland.
Na een periode van in rijtjes wandelen vond ik de afstanden van 10 en 15 km niet langer genoeg en ging op de zondagen in de kring Rotterdam o.a. Delft en Rotterdam tochten van 30 en 35 km wandelen.
Ik scheef daar kleine verslagen over  in het clubblad van de vereniging.  Maar dat viel niet in goede aarde, want ik mocht niet op zondag in het HWV uniform een 30 km wandelen.

Lange afstand wandelen

Het was de 60 km tocht van TOG in Loosduinen in 1963, mijn   eerste lange afstand, waar ik een groepje RWV-ers leerde kennen en verder mee liep. Toen in het winterseizoen de HWV meer een dans en kienvereniging was geworden voelde ik me er steeds minder thuis. 
Nadat ik in 1965 in een groep met HWV de Vierdaagse in Nijmegen had gewandeld besloot ik lid te worden van de RWV. 
Hier ben ik lang lid van geweest zelfs na mijn verhuizing naar het Brabantse Geldrop in 1974.      
Ik werkte in de Horeca en probeerde mijn diensten zo te regelen, dat ik vrijdagnacht een 60 km kon wandelen, dan te werken om op zaterdagnacht of op zondag nog een 40 of 50 km mee te nemen. 
Doordat ik vaak de weekenden moest werken besloot ik toen ik een advertentie zag in de krant dat men Korporaal Koks zocht bij de Landmacht.
Dacht gelijk daar wandelen ze ook.

Wandelsportvereniging OLAT (Ollandse Lange Afstand Tippelaars)

In 1976 werd ik lid van de OLAT naast mijn RWV lidmaatschap. Omdat ik Frits Verhees,  de toenmalige secretaris van OLAT, leerde kennen en samen met Klaas Bakker gingen we vaak in de wintermaanden wandelen bij onze Belgische buren. Daar die geen einde van het wandelseizoen hadden, zoals men in Nederland gewend was. 
Maar enkele verenigingen hadden toendertijd winterseries of tochten in de wintermaanden en o.a. OLAT vormende daar een uitzondering  op

 Continental Centurion en Centurion

In 1977 werd ik Continental Centurion (CC24) in Sint-Oedenrode in een tijd van 20.34 uur  en het jaar erop moest natuurlijk ook Centurion Engeland (C639) gedaan worden.  Skegness een lengteparkoers ook daar slaagde ik.  De Continental Centurion, wordt tegenwoordig om de beurt door RWV en OLAT georganiseerd in het Pinksterweekend.

De jaren erna organiseerde ik steeds zelf voor OLAT en andere verenigingen een wandelreis naar de Engelse Centurion en organiseerde de verzorging en vervoer met een of twee  busjes. In die tijd nam zelf ik ook deel aan de wedstrijd. Later ook op verzoek van de Nederlandse Centurion Vereniging  

Parijs - Schoonhoven 500 KM

In 1980 nam in deel aan de wandeltocht van Parijs naar Schoonhoven over een afstand van 500 km in 5 dagen.
De start was op 1 april nul uur onder de Arc de Triomphe. Via de trappen van de Sacré Coeur verliet de groep van 7 wandelaars, Jan de Jonge, Jan Vos, Huig Kraan, Bert Timmermans, Theo Tromp, Theo Bakker en Gerrit de Jong de stad Parijs en na 130km werd het hotel in St-Quentin bereikt om 19 uur. Maubeuge, Leuven en Hilvarenbeek waren de volgende rustplaatsen.
Jan de Jonge had een bedrijf gevonden om de trainingspakken te sponsoren en verder was alles rekening man.
In Nieuwpoort werden de wandelaars opgewacht door leden van Avantri en in optocht werden wij ontvangen door de burgemeester op het stadhuis van Schoonhoven.
Jan de Jonge loodste Bert Timmermans naar Schoonhoven en zij waren helaas niet bij de intocht op 5 april.

Bestuurslid OLAT

Nadat ik in februari 1978 secretaris van OLAT werd besloot ik niet meer als actief maar passief lid van RWV te blijven. 

Vanaf deze tijd heb ik me steeds voor actief bestuurlijk of in commissie verband voor de georganiseerde wandelsport ingezet.  

Mijn eerste wandelpad 750 jaar Stadsrechten een rondweg van 325 km maakte ik in 1981 samen met een werkgroep en de eerste wandelreis organiseerde ik in 1982.
Na een aantal wandelweken vooral in Duitsland  begon ik met wandelweekenden in kader als voorbereiding de Ronde van de Mont Blanc 1983. 

Men moest kunnen aantonen dat met rugzak en bergschoenen een weekend kon wandelen om mee te  mogen. Privé omstandigheden zorgde er voor dat ik zelf niet deelnam. 
Een andere activiteit, die ik die jaren begon een wandelweek in de Ardennen. Ik huurde een huis en vanuit dit huis maakte wandelingen op de Belgische en Luxemburgse   GR-paden.  Gelijk bekeek in die week of deze wandelingen geschikt waren als  clubreis voor de wsv OLAT.

We organiseerde als OLAT in Sint-Oedenrode een echte   tweedaagse met randactiviteiten o.a. bezoek aan een museum e.d.  
Het was in dat jaar dat de directeur Hans van Loon samen met de Adjunct-directeur Ernst-Jan Weijers van het VVV-Kempenland mij benaderde over een Vierdaagse in de Kempen.

Ik had  met hun veel contact gehad na de opening van onze rondweg hadden ze mij gevraagd om hun meerdaagse VVV-wandelarrangementen te controleren.

Nadat ik gewezen had op de logistieke problemen om een steeds   verplaatsen Vierdaagse (in de geest van de strandzesdaagse en de Vierdaagse van de Ardennen) met een tenten werd gekozen toch voor een startplaats.

Omdat ik toen in Geldrop woonde en de burgemeester van Geldrop voorzitter van het VVV was  werd gekozen voor Geldrop.
Mijn gedachte was onder paraplu van de twee wandelbonden en met medewerking van de vele Geldropse verenigingen dit op te starten. 

Maar een vergadering in Geldrop met de wethouder van de Sande was het hoofdbestuur van de KNBLO en de NWB aanwezig. Helaas niet voor medewerking maar om het te verbieden. 
We mochten geen vierdaagse organiseren en de afstanden mochten geen 40 km en meer zijn op straffe van royering uit de wandelbonden. 
Toen zijn wij gekomen met de driedagen en de afstand van 35 kilometer als water in de wijn. 
Daar het bestuur van de wandelbonden dit eerst in hun hoofdbestuur moesten bespreken had ik in het Groenkoffiehuis samen met de Rabo-bank en  VVV-Kempenland waar het idee van Comité Kempische Wandeldagen is ontstaan.

Zo konden de bonden OLAT ons niet royeren,  en we wilden ook geen  financiële risico’s lopen het eerste jaar als vereniging.  Zo organiseerde we in 1984 eerst de Tweedaagse van Sint-Oedenrode en even later de Kempische Wandeldagen.  Omdat we natuurlijk een beroep moesten doen op dezelfde mensen is er een jaar later gestopt met de Tweedaagse van Sint-Oedenrode.

In 1985 voltooide ik samen met Koos v.d. Heijden het Oeverloperpad (LAW 6) en het gedeelte Hoek van Holland naar Den Haag.
Deed de eindredactie van het Graaf Floris-V pad, welke door Alex Wijsman was gemaakt.

Startte een groepje op om doordeweeks te gaan wandelen, ik deed dat op mijn vrije ADV-dag, die ik maandelijks moest opnemen en hoopte zo de groep niet-werkenden te bereiken.
Later is dat groepje nog lang doorgegaan echter het had een erg besloten karakter gekregen en niet iedereen mocht meer mee wandelen. 

Door mijn plaatsing op de KMS te Weert begon ik met avondwedstrijden snelwandelen op de atletiekbaan daar.
Tijdens een van deze wedstrijden ontmoette ik Theo Beelen van av Weert. Die hielden daar traningen omdat hun nieuwe atletiekbaan in de maak was.
Uit deze ontmoeting ontstond de samenwerking OLAT met av Weert, wij gingen de wedstrijden op hun baan houden en in kader van 25 jaar OLAT hielden we op hun baan d.z.v. Ad van Oyen een 24 uur estafettewedstrijd snelwandelen, waarmee we   in het wereldrecord boek kwamen. Twee groepen van 24 verschillende snelwandelaars legden ieder 1 uur af.

We begonnen met training weekenden eerst onder leiding van Jan de Jonge geslapen werd er in het scoutinggebouw en een kampeerboerderij. Later werd dat door Henk Plasman voortgezet vanuit Bergeijk en Wintelre.

Nadat in december 1984 mijn dochter Deborah werd geboren en wat groter was geworden kon ik geen weekenden meer organiseren en organiseerde ik voor het eerst in 1988 een clubreis met een touringcar.

Aan de eerste clubreis namen 45 wandelaars deel. Ik start als laatste om te zorgen dat niemand achter bleef. Mobieltjes kenden we toen nog niet. 
De clubreizen waren snel een succes en al spoedig gingen we met 2 of 3 touringcars plus een   personenbusje op pad.

Omdat de toenmalige overige OLAT-bestuursleden niet meer dan   2 touringcars wilden laten rijden besloot ik de onder de naam T&T Wandelreizen enkele extra tochten te organiseren en ook begon ik steeds meer wandelweken te organiseren o.a. Wittekindsweg, Saarlandweg en vele tochten op de GR-paden.

Ik begon met het maken van het Hertog Hendrikpad en later het Graaf   van Hornepad, als voortzettingen van delen van de rondweg. Later werd ook het gedeelte Valkenswaard naar Thorn in het Grenslandpad opgenomen.

In 1999 startte ik een nieuwe groep doordeweeks wandelen op dinsdag, dat daar een nieuw lid uit Son en Breugel om was gevraagd. Tweewekelijkse  besloot ik een proef te doen de eerste tocht te Nuenen samen met mijn wandelvriendin Margriet was ik benieuwd wie er op af zou komen. Nu buiten  het lid uit Son kwam er nog één wandelaarster op deze tocht af, ze werd gebracht door haar man en dat was Truus van Vessem.  We wandelde een deel van het Hertog Hendrikpad met een rust in De Kruik te Nederwetten.  Daar was het Christ Klaasen die ons tegemoed was gelopen om ons uit te nodigen om bij hem thuis een kop snert te komen  eten. 

De dinsdagwandelingen werden een succes en na 3 wandelingen gingen deze tochten verder door onder  hoede van Truus en Kees van Vessem.

Een nieuw idee werd geboren het wandelcafé maandelijks een  wandeling van ca. 7 km om 19.00 uur op een woensdag in de omgeving van Eindhoven  en daar werd een lezing gegeven over een wandelonderwerp. 
Aan bod kwamen o. a. kompas lezen,  Santiago de Compostella, Voetverzorging, EHBO, rugzak   inpakken. Helaas stief dit na twee jaar een natuurlijke dood door gebrek aan onderwerpen of de verhuizing van de woensdag naar de donderdag.

De lange afstanden hebben altijd mijn aandacht gehad de Continental Centurion jaarlijks, Kempenlandtocht, Ronde van Brabant  werkzaam in de sectie Lange Afstanden heb ik steeds met plezier gedaan.

De reizen en begeleiding van de Nederlandse en Belgische wandelaars tijdens de 100 mijlen in Engelandmet als hoogtepunt eenmaal met een touringcar met nabij 30 deelnemers.

In Sint-Oedenrodewerd een oproep gedaan om mensen actief te laten worden en aan de wandel en  werd natuurlijk ook aan OLAT gedacht. Samen met Fortuna’67 werden we door de gemeente uitgenodigd. Fortuna’67 nam het  sportief wandelen voor haar rekening. Samen met Marinus van Roosmalen namen we   een groepswandeling van ca 10 km wekelijks voor onze rekening. De eerste tocht   stonden Marinus en ik bij de muziekkiosk te wachten. Geen enkele deelnemer kwam   opdagen. Een maand later een tweede poging met wat persberichten en folders konden we de tweede tocht 25 personen op de been brengen. Met een kop koffie van  de gemeente werd met tegenwoordige elke week 50 wandelaars op padeen succes.

In de periode vanaf 2000 werd ik regiomanager KNBLO-NL van Limburg en heb daar ook het doordeweekse wandelen op gestart. Eerst in Midden-Limburgin  de omgeving Roermond deze 50+ groep wandelt nu ruim elf jaar later met steeds rond de 25/30 deelnemers, later ook in Zuid-Limburg dit opgestart met een tocht in Landgraaf.  

Ook een uitzending naar Bosnië ging me niet voorbij. Tijdens  mijn verblijf daar verscheen er nog een artikel in de Volkskrant en op de website van DSE
In de jaren 2004 werd het Airbonepad Market Garden geopend met een groepsinwandeling, twee en half jaar bezig geweest  met de opzet, vergunningen bij gemeente en provincies, subsidies, afspraken een groot succes geweest.  De opening was een dag waar we altijd met genoegen na  terugkijken.

In 2008 begonnen met liefst twee wandelpaden in het kader van 100 jaar KNBLO-NL, dat zijn geworden het Brabants Grensdijkjespad  en het Napoleonspad.

Tegenwoordig wandel ik zelf minder, heb vele bestuurs- en bondsactiviteiten afgestoten.  Vaak is het een 30 of 40 km de Vierdaagse staan nog steeds jaarlijks op het programma. De Vierdaagse Apeldoorn heb ik 25e maal afgelegd, waarvan 24x de 50 km en in Nijmegen ga ik voor de 43x van  start, waarvan 2x 30km, 6x 40 km en 35 maal de 50 km.

Mijn 50.000 kilometer wandelde ik tijdens de Vierdaagse Nijmegen van 1995 op de derde dag op  de lus van de 50km legde ik die af. Daarna heb ik nooit meer mij kilometers bijgehouden.

Ben tegenwoordig grote delen van het jaar op pad met een groepje   wandelaars, zoals in de Ardennen, Schotland, Engeland, Spanje, Nieuw Zeeland en Thailand.  

Wandelreizen met kleine groepjes onder de naam TT-wandelreizen.

Daarnaast organiseer ik regelmatig wandelingen in verschillende delen van Nederland.