Op zoek naar het echte pelgrimsgevoel (3)

21 augustus 2011

Gisteravond kochten we op de terugweg naar ons hotel een waterkoker, zodat we 's ochtends op onze hotelkamer koffie kunnen maken. Om zes uur word ik wakker, haast me om te douchen en het water te koken. Tegen kwart voor zeven is al onze bagage in de bus geladen en genieten we buiten van een kopje koffie.

Het is een mooie dag en onderweg naar de start koop ik snel wat verse croissants en chocoladebroodjes. Om 8 uur zijn we terug bij ons startpunt in Noailly. Vanaf hier is het nog 1750 kilometer naar Santiago.

Na het ontbijt vertrekken we snel, we willen vandaag kilometers maken voordat het te warm wordt. Ik vertrek als laatste en haal na enige tijd Arie Evegroen in. We lopen samen verder en komen aan bij een mooie plek die Theo van de Ven heeft uitgezocht voor de verzorging.

We zijn de eersten die aankomen. Ik realiseer me dat dat niet kan, dus de anderen zijn weer eens verkeerd gelopen. Een telefoontje bevestigt dat ze inderdaad verkeerd zijn gelopen en onderweg zijn naar Saint Romain-la-Motte.

Dus we pakken onze spullen en vervolgen onze weg in die richting. In Saint-Romain-la-Motte bekijk ik de kerk, terwijl de anderen van onze groep arriveren en we weer compleet zijn.

We laten een stempel plaatsen op het Credencial del Pelgrino en gaan verder naar Saint-Haon-le-Châtel, met de volledige rugzakbelading voor de komende weken. Het is warm en ik merk dat ik moet wennen aan het wandelen met bagage, maar dat zal in de komende weken wel beter gaan.

Ik zie even later dat ik niet de enige ben die het warm heeft. Als er niet zoveel kroos in de poel had gelegen, had ik graag met ze willen ruilen. Saint-Haon-le-Châtel blijkt weer hoog te liggen, dus het is weer klimmen geblazen.

Rond half één bereik ik het stadje met zijn vestingmuur en de torens. Ik doe mijn rugzak af, pak een kopje koffie en verken het stadje nog even. Ik ga de kerk binnen, neem plaats op een van de banken en laat de stilte over me heen komen. Het is heerlijk om even te zitten, misschien komt het door de koelte of doet de kerk me toch wel iets? We plannen om in het volgende dorp te gaan eten.

Ik ga alvast vooruit om dat te bespreken, maar dan gaat het mis. Ik wandel de verkeerde kant op en klim naar La Judée. Daar spreek ik iemand aan en vertel hem dat ik niet weet waar ik op dat moment ben.

Terwijl de zon op ons neer schijnt, probeert de man mij duidelijk te maken waar ik terecht ben gekomen. Ik bedank hem voor de informatie en bel naar Theo van de Ven, dat ik wat achterop raak en niet op tijd in het afgesproken dorp kan zijn.

Volgens de bekende wet gaan alle dingen op zo'n moment fout, want ook met Theo gaat het die ochtend niet van een leien dakje. Hij had die nacht de koeling laten draaien, waardoor er startproblemen waren met het busje. In Renaison duurt het even voordat iedereen weer bij elkaar is. Mijn telefoon staat per toeval ook alleen op trillen en zo mis ik enkele telefoontjes. In het dorp blijkt het restaurant al gesloten te zijn.

Dus, dan maar zelf kippensoep maken in de schaduw van een grote boom. We besluiten om tot 4 uur hier te blijven en zo de ergste hitte te vermijden. Precies om 4 uur gaan we verder; het is nog steeds erg warm, zo'n 36 graden in de schaduw. Zelfs de wind is warm, maar gelukkig krijgen we wat beschutting van de bomen. In Saint André-d'Apchon zien we Theo met het busje staan, hij is in gesprek met een Fransman. Maar of ze veel wijzer worden!

We krijgen een stuk meloen, wat een welkome verfrissing is. We volgen een mooie onverharde weg op de helling en hebben een mooi uitzicht op het dal van de Loire. In de verte zie ik Roanne liggen, waar we de komende nacht zullen doorbrengen.

Maar eerst moeten we nog behoorlijk klimmen. Het wordt zwaar en de rugzak begint

Ik besluit nog even op bed te gaan liggen.