Een dagje uit de reis van Vietnam

VERKENNINGSWANDELREIS VIETNAM - SAIGON ON ON DINER

Nadat we om 05.30 uur afscheid hebben genomen van onze medereizigers Adrian en Irene – die via Nederland weer naar Spanje reizen en daar nog even Koningsdag meepakken – begint onze dag.

Ik ga naar de boulevard om aanwezig te zijn bij de 15 kanonnen die rond 07.00 uur hun saluutschoten zouden afvuren. Maar het liep anders: om 06.45, 07.00, 07.20 en zelfs 08.00 uur waren het alleen maar proefschoten. Uiteindelijk, rond 08.25 uur, werd er dan echt geschoten.

Overal feestelijke sfeer: mensen met Vietnamese vlaggen, dames in prachtige jurken bedrukt met de vlag, busladingen vol zingende en trotse mensen. Het feestgevoel hangt al dagen in de lucht.

Tijdens het ontbijt vliegen groepjes straaljagers en helikopters over de stad. Bij een hotel veroorzaakte een helikopter zoveel trillingen dat een raam spontaan sprong. Buiten waren ze druk bezig de glasscherven op te ruimen.

Vandaag verhuizen we van onze kleine Premier Room naar een ander hotel. Dankzij een tegoed mogen we een nacht logeren in het vijfsterren Caravelle Hotel – een flinke stap omhoog! Eerder wilden ze ons voor $65 laten inchecken, wat meer was dan wat we überhaupt voor onze kamer mét ontbijt betaald hadden. Dit hotel ligt mooi dichtbij de ferry die we morgen nemen naar Vung Tau.

Het is echt snikheet vandaag. Mukdarat wil maar één ding: een koele kamer. Zelf laat ik mijn voeten verwennen met een pedicure en ga daarna naar de Walking Street. Niet te verwarren met de barstraat die hier ook zo heet, maar de brede wandelpromenade die vroeger een kanaal was. Dit kanaal werd gedempt vanwege de muggen. Nu loopt er een mooie promenade van het stadhuis tot aan de rivier, tussen twee wegen in. Langs de route staan herdenkingsmonumenten van de bevrijding van Saigon (Zuid-Vietnam), dat na de verschrikkelijke oorlog één werd met Noord-Vietnam.

Op de promenade tref ik de Hashers van Saigon Hash House Harriettes. Vandaag geen echte Hash, maar een Hash Inn – samen eten en daarna de parade kijken. Ze begroetten me hartelijk en met tien Hashers gaan we eten bij Vu, een smal restaurant met boven een gezellige open ruimte. Gelukkig kon het terras worden overdekt, want precies tijdens het eten barstte een bui los. Wat heb ik toch vaak geluk, dacht ik. Al gaf mijn net twee dagen eerder gedownloade WeerApp aan dat het nog 120 minuten droog zou blijven... Blijkbaar niet ter plaatse getest!

Na het eten wandelen we terug naar de wandelpromenade om de parade te bekijken. Maar ik bedacht me onderweg dat Mukdarat nog niet had gegeten. Tijdens mijn wandeling had ik een Thais restaurant gezien.

Ik neem afscheid van de groep Hashers, hopelijk zie ik ze op 4 mei weer bij hun zondagse Hash. ON ON!

Terug naar het hotel was nog een avontuur: het publiek stond rijen dik. Uiteindelijk vond ik via het metrostation een sluiproute. De metro is hier nog zo nieuw dat veel mensen er nog nauwelijks gebruik van maken – ideaal dus.

Samen met Mukdarat naar Somtam ZAAP, een echt Thais restaurant met heerlijk Isaan-food. Ze heeft er enorm van genoten, terwijl ik tussendoor nog even ging kijken of de parade al begonnen was.

Maar die liet op zich wachten. Op een gegeven moment liep het publiek gewoon over straat en de militairen gaven het op om iedereen terug te sturen. Toen, eindelijk: gejuich, een colonne verlichte motoren – waarschijnlijk van de militaire politie – en daarna de parade zelf. Terwijl de eenheden zingend voorbij marcheerden, zong het publiek luid mee. Indrukwekkend! Deze parade wordt de komende dagen herhaald, en wat zal het een spektakel worden op 30 april – dé Dag.

Bij het stadhuis werd nog een prachtig lichtspel met muziek opgevoerd. Drie dames kwamen spontaan naar me toe en zeiden dat ik morgen echt op tijd moest komen, want dan zou het nóg spectaculairder zijn.

Mukdarat helemaal blij met haar Isaan-diner en ik val na deze lange, prachtige dag snel in een diepe, verdiende slaap.