Internationaal Wandelforum Beijing International Walking Festival te Suining

Vandaag een lange busrit, we hebben een ruime bus zodat iedereen een eigen bank heeft er staat 4,5 uur op het programma voor de rit van 310 kilometer.  Na ongeveer 2,5 uur rijden een stop voordat we Mountain Highway opgaan.

Bij een politiepostcontrole wordt gekeken of de noodhamers geplaats zijn bij de ramen er worden foto’s van gemaakt en men kijken ook op het gebruik van de veiligheidsriemen. Hier na mogen we onze weg voorzetten.

De weg begint nu duidelijk te stijgen langs de oever van ene brede rivieren komen na ene tijdje door ene plaats waar wel honderden grote vrachtwagens staan bij wel meer dan honderd garagebedrijven.  Overal is men bezig met de banden en de remmen ect.

Dat er meerdere bedrijven naast elkaar zitten is gebruikelijk in Azië, als je een brandkasten zaak zie, dan zitten er zo 6 naast net als bij kappers, kleermakersdrukkerijen of deurenzaken.

Dan verlaten we de rivier en gaan steeds stijgende kronkelende naar boven door een lange tunnel en weer steeds stijgende langs een rivier, die wisselen link en rechts van ons ligt.  We passeren langzaam hoog kruipende vrachtauto’s net als fietsers die zich naar boven zwoegen.

We rijden richting Tibet Prefectuur. Het landschap biedt veel, maar een groot deel van de groep slaapt, maar ik geniet van de watervallen, stroomversnellingen, de waterkrachtcentrales en de vervallen huizen, dik onder het stof van het vrachtverkeer wat langs dendert.

Aan de weg wordt gewerkt de weg is afwisselend afgesloten, een lange rij vrachtauto’s staan te wachten tot zij weer verder mogen. Maar van 12 tot 14 uur is onze kant van de weg vrij.

Deze weg was vroeger de enigste weg naar Tibet, dat men in 10 dagen kon bereiken.  Nu wordt hij hoofdzakelijk door vrachtauto’s en bussen gebruikt, omdat die niet over de snelweg mogen.

Maar dan stopt onze voortgang een stilstaande file voor ons. Uitstappen is niet mogelijk een dikke modderdrap op de weg. Na een ruim half uur mogen we door, langs een lange file van tegenliggers. Dat wordt morgen wat op de terugweg. Een wilde rivier onder ons en een slechte weg en we maken rond 13.30 uur een stop bij een van de vele lokale restaurants in deze plaats. Pu en Alston zoeken een aantal gerechten uit.

We kunnen zien hoe het wordt bereid op een brander op een voor mij Thaise wijze. Het is eenvoudig, maar smakelijk en weer ruim voldoende.

We vervolgen onze weg nu meer klimmende omhoog langs de woeste rivier die zich langs de rotsblokken in kloof dringt. Met grote S-0bochten slingerend de weg steeds verder omhoog weer vele grote vrachtauto’s op onze weg. Dan weer een lange tunnel en ene breed dal ontvouwd zich voor ons.

Omstreeks 16.00 uur bereiken we na 8 uren ons hotel. Het is te laat voor het bezoek aan de Glacier Hiking Trail, dus die moet tot morgen wachten. We krijgen onze zeer grote mooie kamers en om 19.00 uur hebben we de maaltijd. Wandelen even rond voor wat foto’s en hebben vanavond een BBQ. Zie op onze tafel konijn, lam, kip verschijnen met tal van bijgerechten.

Dan bezoeken we de hotspring baden en het hotwater zwembad op. Ik zet nog wat foto’s op de website en maak het niet te laat.

Glacier Hiking Track

Half acht ontbijt weer ruim en ik moet beheersen, want de opgelopen dagen is het hoofdzakelijk eten en de kilo’s vliegen er zo makkelijk weer aan. De bagage gaat in onze bus, maar gaan met een bus van het toeristenbureau naar het Gletsjers natuurpark.   In vele S-bochten gaan we een 1000 meter omhoog. We moeten bij het eindpunt nog flink omhoog wandelen via trappen en daarna weer afdalen. Het is ook mogelijk je te laten dragen, maar er moet ook maar weer eens wat gewandeld worden.

Nu het was de moeite waard, Om 12.00 uur rijden we met de bus terug op de monitor kan je de bijzonderheden van het park en de volgende stop zien. Zoals heet waterbaden en een tempel, maar wij rijden naar het centrum van Moxi Town.

Hier worden de betonnen huizen bekleed met hout en veel houtversierselen. In een lokaal restaurant.

De Red Stone Hiking Trail gaat vervallen, want we hebben nog een lange rit tot Chengdu te gaan. In het oude programma was hier meer ruimte voor, maar men moet soms andere keuzes maken.

Onderweg veel bloeiende kersenbloesems en rode esdoorns altijd weer eeg prachtig gezicht. Mij viel op dat hier op deze weg alleen vrachtauto’s en bussen rijden en dit wordt bevestig door Alston. Die vertelde dat op de snelweg geen vrachtverkeer mag rijden, als ik de weg tegen de rotsen aan ziet liggen op sommige plaatsen heeft de modderstromen de steunpilaren half weggespoeld. Dus kan me wel voorstellen dat dit zeer zware vrachtverkeer weg eens noodlottig voor zo weg kan worden.

Rond 21.00 uur bereiken we ons hotel weer in Chengdu en maak nog even een korte wandeling.

Chengdu People’s Park

Indonesië, Zimbabwe en Nederland gaan de volgende ochtend na het ontbijt met mij mee voor een wandeling naar het  Tianfu Square. Het  Square is in de avond verlicht en de fonteinen zijn verlicht met neon lichts. Het enorme standbeeld van Mao staan in de bloemenperken.

Er is veel politieposten over het plein en is een favoriete plek.

Onder dit plein ligt een groot winkelcentrum via een deel hiervan wandelen we na de uitgang die het dichtbij het  People’s Park ligt.  Dit mooie park midden in deze drukke stad is de plek waar de mensen zich komen ontspannen. Zlefs op deze vrijdagochtend is het er druk met mensen die Yoga en Tai Chi , dansen, zingen, voetbadminton en muziek maken en ook kaartenspelen en bordspelen.

Voordat we echt aan rijden bezoeken we een bijzonder oud en luxe restaurant Pansun city met schitterende eetruimtes en weer een uitgebreide maaltijd.

Na deze heerlijke en overvloedige maaltijd stappen we in de bus, en onze groep is uitgebreid met wandelaars uit Hong Kong en een ander plaats uit China.

We arriveren en in een mensgroot hotel in Suining, waar weer een hartelijk welkomstcomité ons staat op te wachten onze tolk Is Rita terwijl Indonesie Nina heeft.

We krijgen weer allemaal een super de luxe kamer . Krijg wel te horen dat ik naast mijn lezing nog een toespraak moet houden. Dus weer aan het schrijven terwijl de tolk wacht op de tekst.

Ook wordt er verwacht dat je tijdens de officiële receptie geschenken uitwisselt. Nu heb ik gelukkig een paar klompjes en bekers bij me. Maar dat was iets waarop ik niet voorbereid was. Maar goed weer een ervaring rijker.

Heb ondertussen uitnodigingen voor Griekenland, Japan en verschillende plaatsen in China gekregen. Denk niet dat ik ze allemaal zal kunnen doen.

Deze avond hebben we wel een uitgebreid buffet maar geen verplichtingen.

International Wandelforum Suining

De ochtend op tijd op nog even mijn lezing doorkijken voor het forum. Wanneer moet ik op en is mijn PowerPoint presentatie aanwezig? Ik weet het niet.

Eerst moet ik Als VIP naar een andere ruimte waar een aantal mensen van het Gouvernement en de regering worden ontvangen en we elkaar de hand schudden.

Dan is het tijd om de zaal in te gaan, en volle zaal daarvoor moet ik zo spreken voel me toch wel wat opgetogen al die lichten. We worden een voor een voor geteld en moeten daarna na voren komen. We moeten een fles met roze vloeistof  uitgieten in een bak en er vormt zich een wolk en  terwijl wij gieten opent een Lotusbloem zich als opening van dit forum.

Wat is er veel aan de aankleding gedaan. Na een aantal toespraken is het mij beurt om mijn presentatie te doen. Maar eerst worden er beelden vertoon van de IML vergadering in Boras te Zweden.’

Waar de voorzitter Marc Muller en vertegenwoordigers van Lithuania en Indonesia ons begroeten. Dit geeft me ieder het gevoel dat ik hier met medeweten van het IML-bestuur hier ben en het IML uit zal dragen. Want dat is waar ik een lezing over moest houden over het IML .

Nu is mijn Engels niet geweldig, maar het voordeel is dat dat van de Chinezen, Japanners ook niet is en dat mijn teksten in het Chinees zijn vertaald. Helaas wordt mij PowerPoint presentatie niet vertoond of dat mij fot was weet ik niet maar men had me geen zender gegeven om hem te bedienen. Wat de sprekers na mij wel hadden. Maar na afloop kreeg ik voldoende applaus, beleefdheid misschien maar het zat er op en de Chinezen hadden ieder geval de juiste tekst gehoord.

Griekenland had een promotiefilm over hun plaats en marathon, helaas valt die in het weekend na de Vierdaagse Nijmegen, dus zie waarschijnlijk nooit kans deze uitnodiging te aanvaarden. \Maar wie weet.

Maria deed een presentatie over Indonesie en dat deed ze met verve een compliment.  Hierna hadden we weer een voortreffelijk diner met veel drank. Er moest ook vele malen geproost worden.

De stemming was goed en als we aan het eind zijn besluit onze groep Indonesie en Nederland nog even naar de nu verlicht Pagode te wandelen. In het stadion waar we langs wandelen is een concert bezig en het is op de straat gezellig druk. Ik heb misschien iets te veel gedronken, maar alle Chinese mensen, politiemensen eigenlijk iedereen was vriendelijk en vrolijk.

Het was weer een geweldige dag