Wandelvakantie Thailand Nong Khai

We hebben een keurige kamer en een mooi zwembad in Nong Khai, dus maar eerst na de rit even wezen zwemmen, daarna eerst een dut gedaan.
Rond 19.30 uur gezamenlijk heerlijk gegeten.  Moest vervolgens toch nog even mijn ogen dicht doen. Nu even een kop koffie en de foto's geplaatst en dan toch weer plat.
Dus was behoorlijk vermoeid na deze dag en de volgende dag hebben we weer een vol programma.

Na het ontbijt maken we een rit naar het Natuurhistorisch Park Phu Phra Bat met zijn knotsgekke rotsformatie. 
Dit prachtige park hanteert nog een vriendelijke toegangsprijs van 100 bath voor de westerling en 20 bath voor de Thai.
Nergens hebben we nog zulke mooie toiletgebouwen gezien als daar met zelfs westerse klassieke muziek. Niet dat we er veel westerlingen zagen.

Men was druk bezig met het terrein bij de toegang of hier nu allerlei gebouwtjes of nieuwe paden kwamen dat kon ik er niet uit halen.

We maken een wandeling over de keurig geveegd paden, die met rotsblokken zijn afgezet. Veel werk om het de bezoeker naar hun zin te maken. Nu geweldige mooie formaties van rotsen, die door het spel van het weer grotendeels zijn gevormd. Soms wat geholpen door de oermens, die hier al goden aanbeden en ook zeer oude boeddha's vindt men er.

De schilderingen uit de prehistorische tijd op de rotsen van enkele duizenden jaren terug. 
Een prachtig uitzicht over het dal is een beloning van al de natuurlijke "trapjes" e nemen er even de tijd om van de stilte te genieten.

Deze wordt wat later doorbroken door een aantal jongeren, die een keurig Wai maken als begroeting en natuurlijk vragen of we met hun op de foto mogen.

Rustig wandelen we daarna weer verder en na een drankje gedronken te hebben verlaten we weer het park en rijden we na enige tijd langs de Mekong terug naar Nong Khai.
Hier hebben we snel een parkeerplaats gevonden en zien nog het beladen van de boten vol vracht voor de tocht naar de andere zijde Laos. Waar de vracht weer naar boven wordt gedragen. Ons doel is een maaltijd op een boot, we pakken een trap eerder dan ik normaal neem. Maar hier zijn niet de ladyboys die de scepter zwaaien. Ook hier zien we dat toeval niet bestaat, want als we beneden aankomen bij het drijvende restaurant. Is daar een collega van Mukdarat Khrueahom met familie en vriend, die ook een maaltijd op het water willen doen.

Dus wordt er een tafel bijgezet, zodat we gezamenlijk de boot kunnen huren en van de maaltijd kunnen genieten op de Mekong rivier. We varen nu niet op een vlot welke voorgetrokken wordt maar met een boot en deze vaart zelfs onder de Vriendschapsbrug door tussen Thailand en Laos.

Na de boottocht lopen we nog even over de Indo China market, daar wordt toch nog enkele dingen aangeschaft, die je haast niet kan later liggen. Het is net de Action winkel.

Hierna rijden we terug naar ons resort en nemen nog even een duik in het zwembad, de dag is weer om evlogen.

Een rustdagje voor het zwembad voor de anderen en voor mij een dagje om de wandelreis Noorwegen alle overnachtingen vast te leggen.
In de middag brengen we een bezoek aan de tempel Wat Pho Chai, in deze tempel zou een boeddhabeeld staan, die in een storm op schip in de Mekong terecht gekomen was. Later heeft dit beeld een plaats in Nong Khai in een tempel verkregen. Op de wandel van de tempel staat het hele beeldverhaal op getekend.

Daarna rijden we naar de beeldentuin Sala Keoku. De maker van het park is Bunleua ​​Sulitat . Geboren in 1932 in de provincie Nong Khai, het verhaal gaat dat hij in een grot viel waar hij een kluizenaar ontmoette genaamd Keoku . Keoku zou zijn spirituele mentor worden (en later de naamgenoot van Sala Keoku).

Nadat hij zijn leercontract met Keoku had afgerond, nam Sulitat het beeldmateriaal en in 1958 bouwde hij zijn eerste betonnen beeldentuin in Laos (Boeddha Park nabij Vientiane ). Toen de communisten aan de macht kwamen, maakte hij zich zorgen dat zijn onorthodoxe opvattingen misschien niet werden aanvaard en de Mekong overstaken naar Nong Khai. In 1978 begon hij met de bouw van Sala Keoku.

Sala Keoku heeft veel sculpturen, sommige torenhoge 25 meter of zo hoog de lucht in. Sculpturen van die hoogte zijn niet uniek in Thailand, maar het is de stijl van de beelden en het enorme aantal ervan dat deze plek speciaal maakt. In totaal zijn er meer dan 100 sculpturen.

Ook kan je er hele grote vissen voeren, die om hun voedsel te pakken over elkaar heen schuiven.

Vandaag weer een lange rit eerst naar Phu Thok. De naam betekent letterlijk 'Tempel van de Tafelberg', hoewel het eigenlijk geen berg is, want het is op geen enkele manier 500 meter hoog.

Via de trappen beklimmen we dit geheel en om de berg lopen weer vlonders, die tegen de berg aangeplakt lijken. Soms vraag je af hoe ze vast zitten en of ze je wel houden. Maar de planken zien er gelukkig weer nieuw uit, dat was vorige keer wel anders.

Er zijn zeven niveaus van houten ladders, trappen, rotsen en wortels op de berg die de zeven niveaus van spirituele verlichting vertegenwoordigen in de boeddhistische filosofie.

Je hebt er pracht uitzicht op over het onderliggende landschap. Het geheel bestaande uit twee heuvels, Phu Tok Yai en Phu Thok Noi, en het gebied dicht met bossen met wilde dieren.

Na deze wandeling op hoogte gaan we naar een klein gehucht Nong Feak nabij Wanoniwat waar een Facebookvriend, de Belgische Rudi Thailand woont samen met zijn partner.

Hij heeft over zijn leven in Thailand verschillende blog verhalen geschreven, die ik altijd graag las. Was erg leuk even hem na verschillende jaren weer eens live te ontmoeten en mijn mede wandel reizigers konden ook even een beetje proeven van het het leven in Isaan.

Daarna rijden we naar Sakon Nakon voor een overnachting een prima hotel, waar de beren overal aanwezig zijn.